فرزندان برتر

علائم اوتيسم ممكن است در كودكان زير يك سال نيز ديده شود. در حال حاضر پزشكان مهارت بيشتري در تشخيص و شناسايي اين اختلال كسب كرده اند. معمولا پدر و مادران اولين كساني هستند كه متوجه تفاوت رفتاري فرزندان خود با ساير بچه ها مي شوند. اگر چه حتما بايد تشخيص نهايي توسط پزشك متخصص صورت گيرد.

براي آشنايي بيشتر خانواده ها با برخي از علائم و نشانه هاي اختلال اوتيسم در كودكان دو ساله و بالاتر، موسسه فرزندان برتر اين مطلب را تهيه كرده است كه مطالعه آن به خانواده ها جهت شناسايي بهتر اين اختلال پيشنهاد مي شود.

اوتيسم از جمله اختلالات مغزي است كه موجب كاهش توانايي فرد جهت ايجاد ارتباط مي شود. اين اختلال طيف وسيعي داشته و در كودكان شيوع نسبتا بالايي دارد.

تعدادي از اين كودكان قادرند از پس اين اختلال برآيند، برخي فقط در انجام حركات با مشكل مواجه هستند و گروه ديگري از آن ها در اختلال در تكلم دارند.

شيوع اختلال اوتيسم

در سال 1975 آماري را سازمان جهاني بهداشت منتشر كرد طبق آن مشخص شد كه از هر 5 هزار نفر، يك كودك مبتلا به اختلال اوتيسم است. اما اين آمار در سال 2004 به يك كودك در 166 نفر افزايش يافت و در سال 2014 به يك نفر از هر 42 كودك رسيد.

اختلال اوتيسم در گذشته به 5 گروه دسته بندي مي شد اما در حال حاضر گفته مي شود كه اين اختلال جز اختلالات رفتاري بوده و طيف مختلفي دارد.

در بسياري از افراد اوتيسمي، تعداد زيادي از علائم آن بروز كرده و گفته مي شود كه اين افراد به طيف شديد اين اختلال مبتلا هستند. اما برخي ديگر از مبتلايان، فقط در زمينه برقراري ارتباط با مشكل مواجه هستند و نمي توانند احساسات ديگران را درك كرده و دوست صميمي پيدا كنند، و جز طيف خفيف اوتيسم قرار مي گيرند.

نشانه هاي ابتلا به اين اختلال، معمولا در سن 9 ماهگي واضح است اما زماني كه كودك به سن 2-3 سالگي برسد، اين علائم كاملا مشخص هستند. نشانه هاي اين اختلال در سه حوزه برقراري ارتباط، تكلم، علائق و بروز رفتارهاي تكراري مشاهده مي شود.

علائم هشدار دهنده اختلال اوتيسم در سال دوم زندگي كودكان

در سال دوم زندگي كودكان نشانه هاي ظاهري ابتلا به اختلال اوتيسم بيشتر مشخص است. كودكان نرمال در دو سالگي قادرند جملاتي را بر زبان آورده و حتي براي رفع نيازهاي خود، از دست براي اشاره كردن كمك بگيرند اما كودكان اوتيسمي چنين توانايي ندارند. در ادامه به نشانه هاي اوتيسم كودكان در سن دو سالگي اشاره شده است و حتما بايد والدين در صورت مشاهده اين علائم كودك را جهت بررسي دقيق تر نزد پزشك متخصص ببرند.

• كودك مبتلا به اوتيسم در 16 ماهگي قادر نيست هيچ واژه اي براي حرف زدن به كار ببرد.
• اين كودك در 18 ماهگي، براي انجام بازي حتي تظاهر نمي كند.
• در سن 2 سالگي، نمي تواند جملات دو كلمه اي را به كار ببرد.
• از مهارت هاي گفتاري كمي برخوردار است.
• علاقه خاصي به اتفاقات پيرامون نشان نمي دهد.

علل ايجاد اختلال اوتيسم

در ايجاد اختلال اوتيسم، عوامل مختلفي سهم دارند اما توارث نقش پر رنگ تري در بروز آن ايفا مي كند. جهش هاي ژنتيكي و توارث ژن ها از جمله علل ايجاد اين اختلال هستند.

امروزه هر چند علم پزشكي پيشرفت زياده داشته ولي تا كنون اطلاعات دقيق و كاملي از نحوه بروز اين اختلال به دست نيامده است. مطالعات زيادي در اين خصوص صورت گرفته و بيان شده كه عوامل مختلفي همچون كمبود هاي تغذيه اي در دوران بارداري، سن بالاي پدر و مادر در زمان بچه دار شدن و بيماري هاي دوران نوزادي در بروز اين اختلال موثر هستند.

علائم واضح اختلال اوتيسم در كودكان دو سال دو سال و بزرگتر

همان طور كه در مقاله موجود در سايت " علائم اوتيسم در نوزادان" اشاره شد، اختلال اوتيسم در كودكان كمتر از يك سال با نشانه هايي هشدار دهنده اي همراه است. كودكان اوتيسمي در سنين بالاتر نيز داراي علائم هشدار دهنده خاصي هستند كه به تشخيص دقيق تر اين اختلال كمك مي كند.

والدين بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه بسياري از رفتارهاي كودكان اوتيسمي در كودكان نرمال نيز وجود دارد. بنابراين جهت تشخيص قطعي نياز است كه رفتار كودك توسط پزشك متخصص مورد ارزيابي قرار گيرد.

كودكان مبتلا به اوتيسم در سنين دو سالگي ممكن است علائم زير را داشته باشند:

تاخير زباني

برخي از كودكان اوتيسمي قادر نيستند براي رفع نيازهاي خود حرف بزنند. عده اي از اين كودكان هرگز صحبت نمي كنند و گروه ديگري از آنان، اگر چه مهارت هاي زباني را به خوبي مي آموزند ولي قادر نيستند در يك گفت و گو شركت كنند.

داشتن الگوهاي گفتاري غير عادي

اين گروه از كودكان ممكن است به شكل تامل كنان و با صداي تيز و يكنواخت با ديگران حرف بزنند. همچنين كودكان اوتيسمي معمولا از تك واژه به جاي جملات استفاده مي كنند و يا جمله اي را بارها تكرار مي كنند. اغلب ديده شده در زماني كه شخصي از اين كودكان سوالي مي پرسد، همان سوال را تكرار مي كنند.

عدم درك حرف هاي ديگران

كودكان اوتيسمي به نظر مي آيد كه حرف هاي ديگران را درك نمي كنند و حتي آن ها نسبت به شنيدن اسم خود هيچ عكس العملي بروز نمي دهند.

همچنين اين كودكان در موارد بسياري، به شكل ناگهاني در موقعيت هاي مختلف شروع به گريه، خنده يا جيغ زدن مي كنند.

تمركز خاص بر يك شي

از ديگر علائم كودكان اوتيسمي در سن دو سالگي مي توان تمركز و دقت آن ها را نام برد. آن ها معمولا تمركز خاصي بر اشيا و يا بخشي از آن ها نشان مي دهند.

تقليد كردن از ديگران

اين كودكان به طور معمول رفتار و كارهاي والدين را تقليد نمي كنند و علاقه اي به شركت در بازي هاي ساختگي و وانمودي ندارند.

علاقه به بازي كردن

كودكان اوتيسمي دوست دارند به تنهايي بازي كنند و كمتر ديده شده آن ها با هم سن و سالان خود رابطه دوستي برقرار كنند و يا اسباب بازي هاي خود را به اشتراك بگذارند.

نداشتن انعطاف در برابر تغييرات

كودكان اوتيسمي اغلب وابستگي شديدي به برنامه هاي روتين و يكنواخت دارند و تغييرات را به سختي مي پذيرند. به طور مثال چنان چه مسير هميشگي كه از خانه به مهد كودك مي روند، دچار تغيير شود به شدت عصبي شده و رفتارهاي تهاجمي نشان مي دهند. همچنين آن ها نظم و دقت بسياري نسبت به وعده هاي غذايي كه مي خورند، نيز دارند.

بازي با اسباب بازي به شكل غير معمول

كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم معمولا زمان زيادي را براي چيدن اشيا در يك خط و منظم كردن آن ها اختصاص مي دهند. انجام كارهايي همچون باز و بسته كردن مكرر يك در، فشار آوردن مداوم يك كليد يا دكمه روي وسايل، چرخش چرخ يك ماشين اسباب بازي به آن ها لذت بسياري مي دهد.

حساسيت و تحريك پذيري بالا

اغلب اين كودكان در برابر لمس شدن بدن خود توسط ديگران مقاومت مي كنند و شنيدن سر و صداي زياد موجب آشفتگي آن ها مي شود.

از ديگر رفتارهاي خاص آن ها مي توان به حساسيت بالا در برابر استشمام بو ها، پرهيز از خوردن غذاها و پوشيدن لباس هاي با جنس خاص اشاره كرد.

بروز واكنش هاي غير معمول در مقابل درد

در رفتار كودكان اوتيسمي نسبت به درد، واكنش هاي بيش از حد معمول و يا كمتر از حد طبيعي ديده مي شود. به عنوان مثال ممكن است اين كودكان با شنيدن صداهاي بلند، با دست گوش هاي خود را بگيرند ولي در زماني كه در حال كندن پوست بدن خود هستند اصلا متوجه اين اتفاق نگردند.

بروز واكنش هاي مختلف در مقابل احساس ترس

اين كودكان گاهي بدون علت خاصي مي ترسند ولي در مواردي كه دليلي براي ترس وجود دارد، نمي ترسند. به عنوان مثال در مواردي كه اشيايي همچون بادكنك را از نزديك مي بينند ممكن است به شدت بترسند ولي ديدن ارتفاع هيچ ترسي براي آن ها ايجاد نمي كند.

اختلالات خواب

تعداد زيادي از كودكان اوتيسمي در زمينه خواب با مشكلاتي مواجه هستند همچون مشكل براي به خواب رفتن، بيداري هاي زياد در طول شب و يا بيداري در صبح بسيار زود.

مشكلات رفتاري

اين گروه از كودكان رفتارهاي خاصي نشان مي دهند. در برخي مواقع به شدت بيش فعال بوده و ممكن است رفتارهاي پرخاشگرانه و يا تكانشي نيز بروز دهند.

آسيب زدن به خود

در تعدادي از كودكان اوتيسمي رفتارهاي خود آزارانه نيز ديده مي شود. به طور مثال ممكن است اقدام به خود زني يا گاز گرفتن دست هاي خود كنند.

انجام كارهاي تكراري

اين كودكان كارهاي تكراري همچون بال زدن به شكل بالا و پايين بردن دست ها مانند پرنده ها را مرتبا انجام مي دهند.

ساير علائم و نشانه هاي جسمي اختلال اوتيسم

كودكان اوتيسمي اغلب از مشكلات دستگاه گوارش همچون يبوست و اسهال رنج مي برند. در اين كودكان معمولا ناهماهنگي در عضلات بزرگ كه جهت پياده روي و كوهنوردي نياز است، ديده مي شود. تشنج و صرع نيز در حدود يك سوم از اين كودكان شيوع دارد.

علائم ناشي از مشكلات اجتماعي، زباني و حركتي

• كودكان اوتيسمي هيچ تمايلي به برقراري ارتباط با ديگران ندارند.
• نمي دانند چگونه با ساير دوستان و هم سن و سالان خود دوست شده و به بازي بپردازند.
• قادر به درك احساسات خود نيستند.
• معمولا در كاربرد ضماير با مشكل مواجه هستند و اغلب خود را سوم شخص خطاب مي كنند.
• اغلب حركات صورت آن ها با آن چه كه مي گويند، مطابقت ندارد.
• قادر نيستند از زبان بدن جهت برقراري ارتباط كمك بگيرند.
• زمان زيادي را صرف نگاه كردن به حركات پنكه و يا چرخ هاي اسباب بازي مي كنند.

هوش كودكان اوتيسمي

حدود دو سوم كودكان اوتيسمي از نظر ذهني، كم توان هستند و بقيه آن ها از هوشي معمولي برخوردار هستند. گروهي از كودكان مبتلا به اوتيسم در يادگيري تعدادي از مسائل نبوغ خاصي نشان مي دهند. به طور مثال ممكن است به سيارات و نجوم علاقه بسياري نشان دهند و به سرعت اطلاعات زيادي از آن ها كسب كنند و ساعات طولاني براي ديگران درباره اين موضوعات حرف بزنند. در صورتي كه با واكنش هايي همچون " بس كن" يا " خسته شديم" از سوي اطرافيان نيز مواجه شوند، توجهي نمي كنند.

تعداد زيادي از والدين كودكان اوتيسمي در برابر پذيرش بيماري فرزند خود مقاومت مي كنند اما چنين رفتاري فقط موجب محروم شدن كودك آن ها از زمان طلايي درمان مي شود. در صورتي كه در سن مناسب به كودك آموزش هاي مورد نياز داده شود، احتمال بيشتري دارد كه رفتار كودك طبيعي تر گردد.

قبل از 5 سالگي بهترين سن جهت درمان اختلال اوتيسم است، هر چه اين اختلال در سن كمتري تشخيص داده شود ميزان موفقيت روش هاي درماني افزايش مي يابد.

علائم اوتيسم در كودكان 2 ساله

علائم اوتيسم ممكن است در كودكان زير يك سال نيز ديده شود. در حال حاضر پزشكان مهارت بيشتري در تشخيص و شناسايي اين اختلال كسب كرده اند. معمولا پدر و مادران اولين كساني هستند كه متوجه تفاوت رفتاري فرزندان خود با ساير بچه ها مي شوند. اگر چه حتما بايد تشخيص نهايي توسط پزشك متخصص صورت گيرد.

براي آشنايي بيشتر خانواده ها با برخي از علائم و نشانه هاي اختلال اوتيسم در كودكان دو ساله و بالاتر، موسسه فرزندان برتر اين مطلب را تهيه كرده است كه مطالعه آن به خانواده ها جهت شناسايي بهتر اين اختلال پيشنهاد مي شود.

اوتيسم از جمله اختلالات مغزي است كه موجب كاهش توانايي فرد جهت ايجاد ارتباط مي شود. اين اختلال طيف وسيعي داشته و در كودكان شيوع نسبتا بالايي دارد.

تعدادي از اين كودكان قادرند از پس اين اختلال برآيند، برخي فقط در انجام حركات با مشكل مواجه هستند و گروه ديگري از آن ها در اختلال در تكلم دارند.

شيوع اختلال اوتيسم

در سال 1975 آماري را سازمان جهاني بهداشت منتشر كرد طبق آن مشخص شد كه از هر 5 هزار نفر، يك كودك مبتلا به اختلال اوتيسم است. اما اين آمار در سال 2004 به يك كودك در 166 نفر افزايش يافت و در سال 2014 به يك نفر از هر 42 كودك رسيد.

اختلال اوتيسم در گذشته به 5 گروه دسته بندي مي شد اما در حال حاضر گفته مي شود كه اين اختلال جز اختلالات رفتاري بوده و طيف مختلفي دارد.

در بسياري از افراد اوتيسمي، تعداد زيادي از علائم آن بروز كرده و گفته مي شود كه اين افراد به طيف شديد اين اختلال مبتلا هستند. اما برخي ديگر از مبتلايان، فقط در زمينه برقراري ارتباط با مشكل مواجه هستند و نمي توانند احساسات ديگران را درك كرده و دوست صميمي پيدا كنند، و جز طيف خفيف اوتيسم قرار مي گيرند.

نشانه هاي ابتلا به اين اختلال، معمولا در سن 9 ماهگي واضح است اما زماني كه كودك به سن 2-3 سالگي برسد، اين علائم كاملا مشخص هستند. نشانه هاي اين اختلال در سه حوزه برقراري ارتباط، تكلم، علائق و بروز رفتارهاي تكراري مشاهده مي شود.

علائم هشدار دهنده اختلال اوتيسم در سال دوم زندگي كودكان

در سال دوم زندگي كودكان نشانه هاي ظاهري ابتلا به اختلال اوتيسم بيشتر مشخص است. كودكان نرمال در دو سالگي قادرند جملاتي را بر زبان آورده و حتي براي رفع نيازهاي خود، از دست براي اشاره كردن كمك بگيرند اما كودكان اوتيسمي چنين توانايي ندارند. در ادامه به نشانه هاي اوتيسم كودكان در سن دو سالگي اشاره شده است و حتما بايد والدين در صورت مشاهده اين علائم كودك را جهت بررسي دقيق تر نزد پزشك متخصص ببرند.

• كودك مبتلا به اوتيسم در 16 ماهگي قادر نيست هيچ واژه اي براي حرف زدن به كار ببرد.
• اين كودك در 18 ماهگي، براي انجام بازي حتي تظاهر نمي كند.
• در سن 2 سالگي، نمي تواند جملات دو كلمه اي را به كار ببرد.
• از مهارت هاي گفتاري كمي برخوردار است.
• علاقه خاصي به اتفاقات پيرامون نشان نمي دهد.

علل ايجاد اختلال اوتيسم

در ايجاد اختلال اوتيسم، عوامل مختلفي سهم دارند اما توارث نقش پر رنگ تري در بروز آن ايفا مي كند. جهش هاي ژنتيكي و توارث ژن ها از جمله علل ايجاد اين اختلال هستند.

امروزه هر چند علم پزشكي پيشرفت زياده داشته ولي تا كنون اطلاعات دقيق و كاملي از نحوه بروز اين اختلال به دست نيامده است. مطالعات زيادي در اين خصوص صورت گرفته و بيان شده كه عوامل مختلفي همچون كمبود هاي تغذيه اي در دوران بارداري، سن بالاي پدر و مادر در زمان بچه دار شدن و بيماري هاي دوران نوزادي در بروز اين اختلال موثر هستند.

علائم واضح اختلال اوتيسم در كودكان دو سال دو سال و بزرگتر

همان طور كه در مقاله موجود در سايت " علائم اوتيسم در نوزادان" اشاره شد، اختلال اوتيسم در كودكان كمتر از يك سال با نشانه هايي هشدار دهنده اي همراه است. كودكان اوتيسمي در سنين بالاتر نيز داراي علائم هشدار دهنده خاصي هستند كه به تشخيص دقيق تر اين اختلال كمك مي كند.

والدين بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه بسياري از رفتارهاي كودكان اوتيسمي در كودكان نرمال نيز وجود دارد. بنابراين جهت تشخيص قطعي نياز است كه رفتار كودك توسط پزشك متخصص مورد ارزيابي قرار گيرد.

كودكان مبتلا به اوتيسم در سنين دو سالگي ممكن است علائم زير را داشته باشند:

تاخير زباني

برخي از كودكان اوتيسمي قادر نيستند براي رفع نيازهاي خود حرف بزنند. عده اي از اين كودكان هرگز صحبت نمي كنند و گروه ديگري از آنان، اگر چه مهارت هاي زباني را به خوبي مي آموزند ولي قادر نيستند در يك گفت و گو شركت كنند.

داشتن الگوهاي گفتاري غير عادي

اين گروه از كودكان ممكن است به شكل تامل كنان و با صداي تيز و يكنواخت با ديگران حرف بزنند. همچنين كودكان اوتيسمي معمولا از تك واژه به جاي جملات استفاده مي كنند و يا جمله اي را بارها تكرار مي كنند. اغلب ديده شده در زماني كه شخصي از اين كودكان سوالي مي پرسد، همان سوال را تكرار مي كنند.

عدم درك حرف هاي ديگران

كودكان اوتيسمي به نظر مي آيد كه حرف هاي ديگران را درك نمي كنند و حتي آن ها نسبت به شنيدن اسم خود هيچ عكس العملي بروز نمي دهند.

همچنين اين كودكان در موارد بسياري، به شكل ناگهاني در موقعيت هاي مختلف شروع به گريه، خنده يا جيغ زدن مي كنند.

تمركز خاص بر يك شي

از ديگر علائم كودكان اوتيسمي در سن دو سالگي مي توان تمركز و دقت آن ها را نام برد. آن ها معمولا تمركز خاصي بر اشيا و يا بخشي از آن ها نشان مي دهند.

تقليد كردن از ديگران

اين كودكان به طور معمول رفتار و كارهاي والدين را تقليد نمي كنند و علاقه اي به شركت در بازي هاي ساختگي و وانمودي ندارند.

علاقه به بازي كردن

كودكان اوتيسمي دوست دارند به تنهايي بازي كنند و كمتر ديده شده آن ها با هم سن و سالان خود رابطه دوستي برقرار كنند و يا اسباب بازي هاي خود را به اشتراك بگذارند.

نداشتن انعطاف در برابر تغييرات

كودكان اوتيسمي اغلب وابستگي شديدي به برنامه هاي روتين و يكنواخت دارند و تغييرات را به سختي مي پذيرند. به طور مثال چنان چه مسير هميشگي كه از خانه به مهد كودك مي روند، دچار تغيير شود به شدت عصبي شده و رفتارهاي تهاجمي نشان مي دهند. همچنين آن ها نظم و دقت بسياري نسبت به وعده هاي غذايي كه مي خورند، نيز دارند.

بازي با اسباب بازي به شكل غير معمول

كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم معمولا زمان زيادي را براي چيدن اشيا در يك خط و منظم كردن آن ها اختصاص مي دهند. انجام كارهايي همچون باز و بسته كردن مكرر يك در، فشار آوردن مداوم يك كليد يا دكمه روي وسايل، چرخش چرخ يك ماشين اسباب بازي به آن ها لذت بسياري مي دهد.

حساسيت و تحريك پذيري بالا

اغلب اين كودكان در برابر لمس شدن بدن خود توسط ديگران مقاومت مي كنند و شنيدن سر و صداي زياد موجب آشفتگي آن ها مي شود.

از ديگر رفتارهاي خاص آن ها مي توان به حساسيت بالا در برابر استشمام بو ها، پرهيز از خوردن غذاها و پوشيدن لباس هاي با جنس خاص اشاره كرد.

بروز واكنش هاي غير معمول در مقابل درد

در رفتار كودكان اوتيسمي نسبت به درد، واكنش هاي بيش از حد معمول و يا كمتر از حد طبيعي ديده مي شود. به عنوان مثال ممكن است اين كودكان با شنيدن صداهاي بلند، با دست گوش هاي خود را بگيرند ولي در زماني كه در حال كندن پوست بدن خود هستند اصلا متوجه اين اتفاق نگردند.

بروز واكنش هاي مختلف در مقابل احساس ترس

اين كودكان گاهي بدون علت خاصي مي ترسند ولي در مواردي كه دليلي براي ترس وجود دارد، نمي ترسند. به عنوان مثال در مواردي كه اشيايي همچون بادكنك را از نزديك مي بينند ممكن است به شدت بترسند ولي ديدن ارتفاع هيچ ترسي براي آن ها ايجاد نمي كند.

اختلالات خواب

تعداد زيادي از كودكان اوتيسمي در زمينه خواب با مشكلاتي مواجه هستند همچون مشكل براي به خواب رفتن، بيداري هاي زياد در طول شب و يا بيداري در صبح بسيار زود.

مشكلات رفتاري

اين گروه از كودكان رفتارهاي خاصي نشان مي دهند. در برخي مواقع به شدت بيش فعال بوده و ممكن است رفتارهاي پرخاشگرانه و يا تكانشي نيز بروز دهند.

آسيب زدن به خود

در تعدادي از كودكان اوتيسمي رفتارهاي خود آزارانه نيز ديده مي شود. به طور مثال ممكن است اقدام به خود زني يا گاز گرفتن دست هاي خود كنند.

انجام كارهاي تكراري

اين كودكان كارهاي تكراري همچون بال زدن به شكل بالا و پايين بردن دست ها مانند پرنده ها را مرتبا انجام مي دهند.

ساير علائم و نشانه هاي جسمي اختلال اوتيسم

كودكان اوتيسمي اغلب از مشكلات دستگاه گوارش همچون يبوست و اسهال رنج مي برند. در اين كودكان معمولا ناهماهنگي در عضلات بزرگ كه جهت پياده روي و كوهنوردي نياز است، ديده مي شود. تشنج و صرع نيز در حدود يك سوم از اين كودكان شيوع دارد.

علائم ناشي از مشكلات اجتماعي، زباني و حركتي

• كودكان اوتيسمي هيچ تمايلي به برقراري ارتباط با ديگران ندارند.
• نمي دانند چگونه با ساير دوستان و هم سن و سالان خود دوست شده و به بازي بپردازند.
• قادر به درك احساسات خود نيستند.
• معمولا در كاربرد ضماير با مشكل مواجه هستند و اغلب خود را سوم شخص خطاب مي كنند.
• اغلب حركات صورت آن ها با آن چه كه مي گويند، مطابقت ندارد.
• قادر نيستند از زبان بدن جهت برقراري ارتباط كمك بگيرند.
• زمان زيادي را صرف نگاه كردن به حركات پنكه و يا چرخ هاي اسباب بازي مي كنند.

هوش كودكان اوتيسمي

حدود دو سوم كودكان اوتيسمي از نظر ذهني، كم توان هستند و بقيه آن ها از هوشي معمولي برخوردار هستند. گروهي از كودكان مبتلا به اوتيسم در يادگيري تعدادي از مسائل نبوغ خاصي نشان مي دهند. به طور مثال ممكن است به سيارات و نجوم علاقه بسياري نشان دهند و به سرعت اطلاعات زيادي از آن ها كسب كنند و ساعات طولاني براي ديگران درباره اين موضوعات حرف بزنند. در صورتي كه با واكنش هايي همچون " بس كن" يا " خسته شديم" از سوي اطرافيان نيز مواجه شوند، توجهي نمي كنند.

تعداد زيادي از والدين كودكان اوتيسمي در برابر پذيرش بيماري فرزند خود مقاومت مي كنند اما چنين رفتاري فقط موجب محروم شدن كودك آن ها از زمان طلايي درمان مي شود. در صورتي كه در سن مناسب به كودك آموزش هاي مورد نياز داده شود، احتمال بيشتري دارد كه رفتار كودك طبيعي تر گردد.

قبل از 5 سالگي بهترين سن جهت درمان اختلال اوتيسم است، هر چه اين اختلال در سن كمتري تشخيص داده شود ميزان موفقيت روش هاي درماني افزايش مي يابد.

علائم اوتيسم در كودكان 2 ساله